Het feit dat ik een leuke man ken, die fantastisch veel mensenkennis heeft, maar die door een handicap zo overbeschermd wordt door zijn moeder dat hij niks alleen durft doen of beslissen?
Het feit dat ik na 9.5 jaar nog steeds moeilijke momenten heb als ik aan mijn overleden echtgenoot denk?
Het feit dat ik sinds het overlijden van mijn man van de minste onregelmatigheid doodongerust wordt?
Ik kan zo nog een tijdje doorgaan, maar wat levert het op? In mijn ogen niet veel, niet voor mezelf en niet voor de lezers. Op een dag als vandaag mag je enkel van het mooie weer, de kinderen en je partner genieten en je voor de rest niet te veel vragen stellen bij alles om je heen.
Greetz
Geen opmerkingen:
Een reactie posten