Januari 2015 zal voor altijd in ons geheugen gegrift staan.
Op nieuwjaarsdag namen we afscheid, geheel onverwacht, van mijn schoonmoeder. In haar slaap overleden aan hartfalen. Kortom, we hadden geen reden om nieuwjaarswensen uit te wisselen. Toch het geplande nieuwjaarsbezoek afgelegd aan mijn ouders en broers (en aanhangsels ;-) )
Het weekend erna nog een overlijden, een kennis, broer van een leidster van mijn zoon, die zelf besliste uit het leven te stappen op een jonge leeftijd van 16, dus nog een opdoffer voor de oudste hier.
De dag dat mijn schoonmoeder begraven werd, kreeg ik via mijn jongste broer bericht dat mijn moeder in het ziekenhuis opgenomen was. Tegen de avond mocht ze terug naar huis, maar ze hadden wel een tumor vastgesteld in de baarmoeder en de nodige proefweefsels genomen. Wachten op het resultaat, maar de specialist was weinig rooskleurig.
Ondertussen zijn we februari, is het verdict al een tijdje gevallen en proberen we zo goed en kwaad als mogelijk ons hoofd boven water te houden. Mijn moeder heeft een kwaadaardige vorm van kanker, met uitzaaiingen op 2 plaatsen, kleine, maar ze zijn er wel. De chemo is opgestart en ondertussen is er nog een jong meisje (11 jaar) overleden dat mijn dochter kende, niet heel close, maar het is nog maar een beetje bij de rest.
Gelieve me te vergeven dat ik geen wensen uitte op deze blog, maar ik kan het me momenteel echt niet opbrengen. Het is allemaal een beetje veel en er blijft weinig tijd over voor echte ontspanning. De naaimachine staat al enkele weken werkloos te wachten en het huishouden is ook afhankelijk van het andere geregel.
Maar in ieder geval, hier heb ik toch al een bericht gezet. Er is hoop dat er toch terug iets van regelmaat in het leven komt...
Greetz
Heel veel courage, dit is ook niet niks!!
BeantwoordenVerwijderen