Veranderingen...

 De kogel is door de kerk, al enkele weken nu...

Ik verander van werk, met een heel dubbel gevoel, maar toch doe ik het. Hopelijk wil dat dan ook zeggen dat ik terug wat meer regelmaat en rust krijg in mijn leven. De laatste maanden vooral was dat een ramp.

Nu nog genieten van een beetje recup van overuren en dan starten met een schone lei. Kijk ik er naar uit? Ja, toch wel. Zie ik er tegen op? Ja, ook wel. Maar ik ga bijleren, ik ga mensen leren kennen, indrukken opdoen en ik ga er zowiezo sterker uitkomen. 

Waarom nu, na al die tijd, dit bericht? Gewoon, omdat het oplucht. Omdat het me deugd doet het onder woorden te brengen. Iets wat ik trouwens veel te weinig doe. Dus geef ik mezelf een schop onder mijn kont en ga ik aan de slag met de vrije dagen die ik nog heb (en verdiend heb) en de mensen rondom me. Hopelijk kom ik jullie hier snel opnieuw tegen, want ik heb best wel een lijstje met dingen die ik graag nog zou doen eer ik de overstap maak.

Greetz

Summer update

Ze is geboren, op 29 juli kwam Jasmina ter wereld als een gezonde baby. Mijn broer en schoonzusje zijn preus lik feertig. En ik als meter ook natuurlijk.

Ondertussen heb ik ontdekt hoe leuk het is om patronen te mogen testen. Momenteel is het nog redelijk aannemen wat er beschikbaar komt, maar wie weet in de toekomst...

Ik heb bijna vakantie, nog 4 dagen werken. Echte plannen hebben we hier niet, want de twee studenten hebben allebei enkele vakken te herdoen en de data liggen niet praktisch. Maar ik maak tijd voor mijn dochter in het begin van mijn verlof, omdat mijn zoon moet studeren en dan naar het einde van mijn verlof gaat het omgekeerd zijn, dan maak ik tijd voor de oudste omdat de jongste moet studeren. 

 Ik wil hierbij ook alle andere studenten succes wensen bij de vakken die ze om welke reden dan ook moeten herdoen. Niet getreurd, de zomer is nog niet gedaan. 

 Mijn eigen planning, zonder het gaan werken dan, is vooral creatief bezig zijn. Er liggen enkele getekende patronen te wachten op uitwerking. De voorbereiding voor facts (eind oktober) is ook volop gestart. Het eerste deel van het eerste kostuum is op de 'echte' stof gespeld en kan morgen geknipt worden. Een tweede kostuum kan ik ook spelden, als ik genoeg moed verzameld heb. Van beide stukken heb ik een goedgekeurde proefversie gemaakt.

Daarna ga ik verder met de rest van de kleding, want het lijstje is lang deze keer. Ik zie het momenteel nog niet helemaal zitten, maar dat komt wel met de tijd.  Deze keer dus nog geen echte foto's. 

 Ik wil jullie wel al meegeven wat er op de planning staat:

Die laatste is er nog niet lang bijgekomen en daar moet nog wat denkwerk aan vooraf gaan. De andere zit ik al verder in het proces, dus keep U posted!

greetz

Aftellen tegen de dag dat ze komt...

 Nog enkele weken en het is zover. Ik word meter. Metie, zo hebben we afgesproken.

Mijn jongste broer en zijn vrouw zijn zwanger van hun derde kindje. Na 2 zoontjes is er nu een dochter in aantocht. Voor hun zoontjes mocht ik al eerder kleding maken, net zoals voor het dochtertje van mijn oudste broer. 

Deze werden in het voorjaar gemaakt. Eveneens in het voorjaar trok ik met mijn schoonzusje naar het stoffenspektakel (voor deze gelegenheid in Leuven) op zoek naar 'haar' stofkeuze.

Ze wou bloemetjes, liefst rozen, voor boxpakjes voor Julietje. 

Nee, zo gaat de baby niet noemen, maar dat werd in onze familie de werknaam. Beide ouders en beide zoontjes hebben een naam die begint met een J, de dochter zal dus ook een naam krijgen die begint met de J. In afwachting van de echte naam wordt het kindje dus Julietje genoemd.

 

Bon, het stoffenspektakel dus. Voor mijn schoonzus was het de eerste keer dat ze naar zulke beurs ging en ze keek dan ook haar ogen uit. Uiteindelijk vonden we iets dat haar goedkeuring kon krijgen. Niet helemaal volgens haar idee, maar het kwam in de buurt. 

Nu mijn uurrooster even wat ruimte liet, heb ik dan ook de naaimachine laten snorren en ben ik terug aan mini naaisels begonnen. Omdat het al zo lang geleden is, heb ik hulp en raad gezocht bij Lies van "'t Naaiatelies". 

Online samen achter de naaimachine, het is weer eens iets anders. Maar het leverde wel resultaat op. De foto toont de bijna afgewerkte boxpakjes in maatje pasgeborene. Ondertussen kregen ze nog kamsnaps als sluiting. 

Schoonzusje is uitgerekend begin augustus, dus morgen mogen ze op de post. Wij wachten in ieder geval op de geboorte!

 

 

Oh, over 't Naaiatelies gesproken. Vanaf nu kan je bij haar in de webshop soldenkoopjes doen tot -50%. Voor elk wat wils, goede kwaliteit en prima service. De persoonlijke aanpak biedt zeker een meerwaarde voor beginnende naaisters en haar workshops zijn altijd heel gezellig, zowel bij haar thuis als online. Neem gerust eens een kijkje in haar winkel. 

De stof van de truien voor de jongens kwam trouwens ook van bij haar. Meer dan een bezoekje waard. Als je liever ter plaatse gaat, kan dat ook. Geef haar een seintje en ze maakt vrijblijvend een afspraak. De betovering van de ogen van haar jongste zoontje krijg je er gratis bij.

 

Geniet nog van de rest van het weekend.

 

Greetz

 

Nieuwe manier van leven

Weer een hele tijd na de laatste post, maar sindsdien is er veel veranderd...

 

Ik ben afgestudeerd, ik ben aan het werk in 'de sector'. Het is een hele tijd zoeken geweest, want de uren die we hebben, vormen toch wel een aanpassing bij mijn vroegere bureaujob. 

Wat ik nu ook al terug ontdekt heb, met een beetje een planning kan er terug tijd zijn voor hobby's en ontspanning. Dus de naaimachine is terug uit de kast en wordt ook regelmatig gebruikt.  

Momenteel heb ik te maken met het beestje dat niemand graag ziet komen. Een week in quarantaine, gelukkig zijn de kinderen oud (en wijs) genoeg om te snappen dat dit voor niemand leuk is. 

 

Ik hoop terug vaker een bericht te posten, al dan niet met maaksels en dergelijke. Ik zie wel waar ik geraak, maar het schrijven tussendoor heb ik in ieder geval wel gemist.

 

Greetz

Laatste semester (hopelijk...)

 Voor degenen die het nog niet wisten, ik ga terug naar school. Een bewust keuze, een serieuze beslissing. 

 

Ik sta achter mijn beslissing, ik wist dat het zwaar zou worden. Toen ik anderhalf jaar geleden (ongeveer) de beslissing nam, was ik me bewust van een zware last op mijn schouders en ook op die van mijn gezin.  Ik startte in september 2019 in graduaat orthopedagogie, als VDAB student. Dat lukte goed, met vallen en opstaan vond ik een (fantastisch goede) stageplaats en ging ik aan de slag. 

Oorspronkelijk zou ik een semester op stage blijven, daarna zou ik veranderen. Maar het werden 2 semester, het ganse schooljaar dus. Ik leerde mensen kennen van andere leefgroepen, van andere afdelingen, ik leerde mezelf kennen en ik besloot mijn kans te wagen om mijn tweede jaar in dezelfde voorziening te doen. (Nog geen seconde spijt van)

 

Iets minder dan een jaar geleden kwam de eerst lockdown. Ik mocht stage blijven doen en ik rolde mee in het online gegeven van de scholen. Op mijn leeftijd was dat al iets minder voor de hand liggend, maar het was zo, dus roeien met de riemen die je hebt.

De agenda, die altijd al redelijk goed gevuld is, werd nog meer gevuld. Nu zijn we begin van het vierde semester (opleiding van 2 jaar) en komt het einde in zicht. Na vandaag, een ganse online lesdag, zijn er weer verschillende data aangevuld en is de enorme studielast nog enormer geworden. Het is niet meer gewoon een online lesverhaal, het is ondertussen een echte puzzel geworden. We zijn met 3 studenten in huis. We hebben de luxe om over voldoende computers te kunnen beschikken en we zijn gezegd met een goede (zware) internetverbinding. Maar iedere online lesdag ben ik blij dat het internet alles zonder kuren afgehandeld heeft, 

Morgen, overmorgen en donderdag ga ik naar stage, met volle moed en waarschijnlijk blozende wangen na het fietsen door de kou. 

Waarom heb ik zo lang gewacht met deze keuze? Ik voel me goed bij de richting die ik gekozen heb, ik ben iedere keer weer blij als een kind als ik de cliënten terugzie. 

 

Als er iemand twijfelt om terug te gaan studeren, denk er goed over na, weeg alles tegen elkaar af. 

Ikzelf werd verrast door de gezondheidsmaatregelen, ik koos voor de opleiding, maar niet voor hoe het nu loopt. Maar ik maak er het beste van, omdat dat ook de enige manier is.  Hoewel het zeker niet voor de hand lag, heb ik er het beste van gemaakt en heb ik er vooral heel veel van geleerd. 

 

Maar als je het echt wil, en je kan het een beetje regelen, aarzel dan niet. Doe wat je graag doet en geef het een kans. 

 

Greetz

De vakantie is halverwege...

De zomer, de vakantie, noem het zoals je wil, maar we zijn halfweg, iets verder zelfs.

Van mijn voornemen om iedere week een projectje te maken, is nog niet zo veel in huis gekomen. De plannen zijn er nog steeds en eigenlijk kan het ook nog steeds. Ik hoop op 8 afgewerkte stukken tegen de school terug start (lees 22 september). Streefdoel van 1 per week is natuurlijk meer dan 8, maar ik blijf realistisch. 

Ik werk 2 dagen per week bij mijn vroegere baas omdat ze daar met een uitval door ziekte geconfronteerd werden. Het is heel leuk en zeker geen dwang, maar daardoor is de planning voor mezelf in laatste instantie toch een beetje gewijzigd.

Ok, de projecten dus...

Het eerste was op vraag van mijn dochter, ze wou een trui, eentje zoals in #LikeMe, maar dan wel aangepast aan haar voorkeuren en in haar maat. Ons meisje van 18 past niet meer in een kindermaatje natuurlijk. Dus ging ik aan de slag met een bestaande trui welke ik probeerde te klonen. Gewapend met de cameo, de kamsnapsverzameling van vroeger en vooral met een opzichter over mijn schouder kon ik dit project afwerken. Voorlopig het enige dat echt klaar is.

Het tweede project waarvoor ik zeer gemotiveerd aan de slag ging, was de Teloujay. Ja, de naam maakt niet veel duidelijk. Het is een tas waarvan ik bij de eerste aanblik op slag verliefd werd. 

Omdat de tas toch veel eerste keren van me vroeg, werd het een stuk moeilijker dan in verwacht had. Ik wilde ook een afgesloten tas, niet een gewone magneetsluiting. Dus dit is het tussenresultaat

Zoals je kan zien op de foto liep het al mis bij de patroondelen. De riem is niet zoals moest, ergens gemist. Ik had ook de uitdaging aangegaan met holnieten (in de volksmond, rivetten). Dus er is ondertussen wel de nodige vooruitgang, maar klaar is hij nog niet. Wordt vervolgd dus...

Nu ga ik eerst wat verder aan het noodzakelijke huishoudelijke werk en dan met volle moed terug achter de naaimachine.

Greetz

Hooray hooray, it's a holiday!

In september startte ik vol goede moed de opleiding graduaat orthopedagogie. Niet mijn oorspronkelijke keuze, maar dat is een lang verhaal.

Na een geslaagd eerste semester, vermoeiend en best wel zwaar, kwam het tweede. Vol goede moed begonnen en dan was er ineens Corona. Stage ging in lockdown, ik mocht (gelukkig) blijven meedraaien. De lessen werden vervangen door afstandsonderwijs. 

Ook bij de zoon werd er afstandsonderwijs ingevoerd en de dochter startte met pré-teaching. Geen stage na de paasvakantie. Eind mei, we hadden het al niet meer verwacht, werd haar stage toch aangekondigd.

Ze plooiden de normale uren in een kortere periode (wel levensecht in de zorg) en besloten daarmee het schooljaar.

Een proclamatie op niveau van social distancing en beperkt in toeschouwers, een kamp (oudste is leider bij jeugdbeweging) in een bubbel, het is niet zoals we het gewend waren/zijn. Maar al bij al, zijn we tevreden. 

Het is zomer, het is vakantie!

Geniet ervan allemaal

Greetz