Een domme, saaie week. Ik ben op doktersbezoek geweest maandag en het verdict kwam redelijk hard aan. Ik heb griep!!!
Gewone griep, geen Mexicaanse. Dus thuis moeten blijven van mijn werk en als ik eerlijk ben, ook niet in staat geweest om veel te doen. Hier en daar een helder (koortsloos) moment, maar voor de rest was ik niets waard. Het was eigenlijk al van zaterdag in de vooravond dat ik me echt waardeloos voelde, maar met kinderen in huis, schakel je toch makkelijker over naar automatische piloot. Zondag heeft mijn vriend het gelukkig grotendeels overgenomen, maar maandag was het echt de kaars die uit was.
Ondertussen is het woensdag. Op dit uur zijn we normaal bij mijn vriend thuis, maar omwille van de aanhoudende koorts, de vermoeidheid enzo verder hebben we veiligheidshalve maar besloten om thuis te blijven. De kinderen zijn wonderbaarlijk rustig en helpen bij alles, zelfs bij het voorbereiden van het avondeten en het afwassen (anders lukt het gewoon niet om veel te presteren).
Vanmiddag naar de dokter gebeld en door de aanhoudende koorts mag ik de rest van de week ook niet gaan werken, dus balen ... Morgen zijn mijn vriend en ik 4.5 jaar samen en dat kunnen we niet eens 'echt' vieren. Vrijdag zijn de kinderen vrij van school, want pedagogische studiedag (dus weer een vrije dag, al de tweede deze maand). Volgende week is het in Belgiƫ herfstvakantie, dus opvang zoeken is een tweede natuur geworden.
Kortom, het lot van een alleenstaande moeder is ... ziek zijn eer de vakantie begint. Is dit nu goed of slecht te noemen? Ik weet het in alle geval niet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten